Monthly Archives: June 2014

Home / 2014 / June

Montessori Wageningen overhandigt €7.842

2061414_Overhandiging DuchenneOp vrijdag 13 juni heeft de Montessorischool in Wageningen een cheque ter waarde van 7.841,83 Euro overhandigd aan Robert de Jong. Hij nam de cheque aan namens Duchenne Parent Project, een stichting die zich inzet voor patiënten met de progressieve spierziekte Duchenne Spierdystrofie.

 

Bovenbouw 3 heeft het geld middels een ‘montessori rekenlesje’ overhandigd. Het geld is bij elkaar gebracht door het organiseren van een sponsorloop, een fietsmarathon bij sportcentrum De Plataan en een veiling van diverse zelfgemaakte spullen tijdens het Lentefeest dat in april plaatsvond.

 

Het geld was opgehaald in aanloop naar het jaarlijkse lentefeest. Traditioneel wordt dit voorafgegaan door een sponsorloop. Het sponsorgeld is dit jaar voor Duchenne.

 

Na de sponsorloop was het tijd voor spel, zang, dans en een hapje en een drankje. Zo was er voor de kleuters een paascircuit, voor de hogere klassen een pannakooi, een grote trampoline, een disco en konden kinderen geschminkt worden. Alle klassen voerden op het open podium hun ingestudeerde dansen op.

 

Ook voor eten en drinken was gezorgd. Een heel team ouders had de hele dag in Ons Huis staat koken. Ook hadden ouders pannenkoeken gebakken, soep gemaakt, knakworsten opgewarmd en popcorn gebakken. ,,Het is echt een fantastisch feest voor en door ouders en leerlingen. Op zo’n moment is het echt genieten, we maken er met z’n allen een succes van met ook nog eens een flinke bijdrage voor Duchenne Parent Project”, aldus Nelly Heiboer, directeur van de Wageningse Montessorischool.

Elfstedentocht on wheels

Een paar weken geleden was ik Bauke nog vol verbazing aan het uitlachen. Hij gaat 235 km fietsen tijden de Elfstedentocht. Ik dacht “doe eens normaal”.

 

Zit je vervolgens met een glas wijn op de bank en vraagt Ruben: “Robert, heb je zin om ook de tocht der tochten te rijden? Er zijn kaartjes vrij gekomen.” Tuurlijk, met een glas wijn in mijn mik ben ik voor alles te porren.

kaart_friesland

Daar sta je dan ‘s ochtends om 5 uur bij je Friese gastgezin. Mijn god, waar zijn we aan begonnen. Ruben en ik, vaders van twee Stannen, pas sinds september 2013 op de fiets. Wordt dit dan ons Waterloo? Ik heb nooit meer gefietst dan 135 km en 5 uur kont op zadel…

 

7.15 uur Bolsward, we gaan starten. Wat blijkt, die Friezen zijn knettergek (sorry Bauke). Elke voortuin is bevolkt met families die motiverende kreten roepen varierend van hoi tot hoooooi en ook hoiohoihoiiiiiioohhooooi. Vanaf een uur of elf verschijnt er bij de toeschouwers bier op tafel. Het enthousiasme wordt er alleen maar groter van.

 

100 km, we zijn in Leeuwarden. De benen voelen goed en je denkt dat je al een eind bent, maar ja je moet nog 135… tja.

 

Geen probleem hleeuwardenet is inmiddels middag en het bier onder de toeschouwers vloeit rijkelijk dus ook het toejuichen. Hoi hoooien hips burps heeeeeee. We fietsen vrolijk door. De wachttijden bij de stempelposten beginnen op te lopen. In Bolsward, na 135 km staan we zelfs 3 kwartier in de file en sjokken we langzaam de stad door.

 

Gelukkig daarna weer gas erop en door. Bij onze parkeerplek van de auto staat ons gastgezin om een hart onder de riem te drukken. We vullen vanuit de koelkbox ons water bij en wat extra bananen, krentebollen en gelletjes. Door moeten we. Het gaat allemaal best lekker, mooi weer weinig wind. Onderweg ontvang ik nog berichten uit Wageningen dat de wereld vergaat van de hagel en storm. Dit gaat gepaard met bezorgde vragen over het weer in Friesland. Niets aan de hand het is een tikje bewolkt meer niet. Sterker nog een uurtje later breekt de lucht open en het begint zonnig te worden en ontzettend heet. Gelukkig hebben we na Sneek weer een ontmoeting met onze gastvrije Friezen; ze staan met koelbox met bier. We durven het aan om een Radler te drinken. Toch wel een stuk lekkerder dan Powerdrank moet ik toegeven.

 

We zijn inmiddels de 200 km gepasseerd en de vermoeidheid begint zich te melden. Het wordt überhaupt stiller in het peleton. Alle gezichten zijn wat rood aangelopen en staan wat serieuzer. Niets aan de hand 35 km is peanuts natuurlijk. Maar ja de benen elfstedentochtzijn toch wat zwaarder. We komen nog een vervelende valpartij tegen met gillende ambulances. De concentratie is moeilijker vast te houden.

 

Laatste stempelpost gehad, nog 12 km, op naar Bolsward. Wat is belangrijker het kruisje scoren of eindelijk een biefstuk en een bord friet, na een dag van reepjes, gelletjes en powerdrink.

 

20.15 uur terug voor de derde keer in Bolsward, klaar eindelijk. Kruisje scoren, Strava uploaden en op zoek naar een terras en eten. Nog een stukje fietsen naar de auto en we kunnen naar huis rijden.

 

23.30 uur ben ik thuis in Wageningen en denk… “Yeah vrijdag weer op pad naar Limburg mooiste!” 🙂