Category Archives: Diversen

Duchenne Heroes 2022

• 14/10/2022
• by:  WageningenVoorDuchenne 
• note:  0 Comments 

9 september is het dan weer zover, we mogen afreizen richting de Duitse Eifel. Een groot deel van het team vertrekt vrijdags om alvast het kamp op te bouwen. Zaterdag is het dan een rustige dag waarbij je op je gemak met alle oude bekenden kunt bijpraten.

Traditioneel eten we als team dan in onze eigen tent een lekker hapje van de BBQ. Rik zet Robert en Ruben in het zonnetje met een fijne speech en dankwoord voor de inspanningen die ze aan het team leveren. Daarnaast heeft hij de Lub en Lob trofee in het leven geroepen die bij de Stanmen van het jaar op de schoorsteenmantel mag pronken. Dit jaar zullen Ruben en Robert om bekende redenen niet op de fiets stappen en zijn mee om het team te supporten. Ze hebben speciaal hiervoor een opvallende uitdossing aangeschaft.

 

Zondagochtend 6.00 uur, de wekkers gaan af in de caravans. De fietsers gaan zich klaarmaken voor de eerste rit van DH2022.

Het profiel dat we van andere jaren gewend zijn is nu niet meer van toepassing.Vroeger had je nog een rustige dag op zondag en werd er opgebouwd naar de koninginnenrit op dinsdag om vervolgens af te bouwen naar de finish op zaterdag. Dit jaar is dat anders, meteen op dag 1 worden de mannen getrakteerd op 2500 hoogtemeters en dat zal tot de laatste dag zo doorgaan. Eigenlijk hebben de mannen elke dag een koninginnenrit voor de boeg. Het weer is prachtig dus iedereen heeft er zin in.En dat de mannen er zin in hebben mag blijken want om 15.15 uur rollen ze alweer over de finish. Ze zijn netjes de hele dag bij elkaar gebleven met zijn achten en waren goed aan elkaar gewaagd. Het enthousiasme over de route is groot. Mooi technische afdalingen worden afgewisseld met pittige klimmen.

 

Waar ze zondag op dezelfde camping in Saarburg terugkwamen gaan ze maandag op weg naar Echternachterbrück op de grens tussen Duitsland en Luxemburg. Ze vertrekken in dichte mist van de camping afdalend door de wijngaarden. De mist blijft hangen tot elf uur en dan breekt de zon door. Ook vandaag wordt er weer veel geklommen. Het mooiste deel zit in de staart, het Müllerthal. Dit buitengewoon mooie dal is het beste te beschrijven als een sprookjeswereld met beekjes, bruggetjes en waarbij je het idee hebt dat achter elk rotsblok een hobbit tevoorschijn kan komen. Ook vandaag komen de mannen weer rond 15 uur binnen. De begeleiders hebben zich moeten haasten om het kamp op tijd klaar te hebben op de nieuwe camping.

 

Dinsdag vertrekken de mannen richting Esch-sur-Sûre in Luxemburg. Een onverwachte stortbui verraste de mannen die besloten om toch maar even te schuilen in een bushokje. De regen was niet voorspeld dus de meesten hadden geen regenjas bij zich. Tijdens het schuilen kwamen Jan en Gerard al toeterend langsgereden met de caravan met regenkleding erin….Niet al te lang daarna diende CP1 zich aan. Wat een verrassing! in de zelf voorbereid lunchzakjes zat een verrassing, een kindersuprise chocolade ei! Hoe je 8 volwassen mannen blij kunt maken met een eitje van 50 cent. Nadat iedereen zijn suprise in elkaar geknutseld had werd er koers gezet richting cp2. Dit is een taaie start want 100 meter na het checkpoint ligt een lange steile taaie rotklim. Op CP2 werden broodjes Unox worst verkocht voor het goede doel. Roy trakteerde de mannen en er werd met een voldaan gevoel koers gezet naar de camping. Na drie dagen fietsen beginnen de spieren overbelast te raken en worden er door diverse fietsers de massage afdeling bezocht. Inmiddels hebben we na al die jaren een dermate goeie relatie met de masseurs en masseuses dat er veel wordt gelachen tussen de pijnlijke behandeling door.

Woensdag, vandaag staat er regen op het menu. Het zou ‘s middags gaan regen op weg naar La Roche en Ardennes. Echter gingen om 10.30u de sluizen al open. Het regende zo hard dat je even geen hand voor ogen zag dus er werd gewacht tot er weer verder gefietst kon worden. Daarna was het de rest van de dag continu buien. Het warme weer van het begin van de week begint nu ook te kantelen. Vandaag stond te boek als de koninginnenrit en daar is geen woord van gelogen. De dag met de meeste hoogtemeters en door de vele regenbuien ook erg glad en technisch klimmen en dalen. Voor CP1 verkeek Pim zich op een rivierdoorgang en mocht hij even naast zijn fiets in het water liggen. Op CP begon de zon weer te schijnen dus men kon even bijkomen van de kou en nattigheid. Daarna was het direct weer klimmen geblazen.

 

Dat het een taaie dag was blijkt wel als ze pas om 17.30 uur over de finish rollen. De massage afspraken worden gemaakt. Tussendoor worden ze getrakteerd door de begeleiders op een drankje en door Ruben en Robert op sticky chicken van de BBQ. De mannen hadden bedacht om 1 of 2 keer iets te maken voor bij de finish dat is uiteindelijk zodanig uit de hand gelopen dat er elke dag iets lekkers bij de finish werd gepresenteerd. Het regent inmiddels onafgebroken. Het begeleiders kado dat ze dit jaar van de fietsers hebben gekregen waren gele Stanmen laarzen….hier werd dankbaar gebruik van gemaakt. 21u de fietsers gaan slapen. De begeleiders mogen ondertussen in de stromende regen op zoek naar een kortsluiting waardoor de helft van de caravans geen stroom heeft.

 

Donderdagochtend, lang zal ze leven, lang zal ze leven! Dick is jarig. We ontbijten met een heerlijke eclair en Dick krijgt een bierpakket kado en een bierhelm om mee te fietsen. Ok dat laatste is toch iets te gevaarlijk dus deze hoeft hij toch maar niet op. Er wordt koers gezet richting Hellenthal. De camping was inmiddels veranderd in één grote modderpoel. Het vertrek uit La Roche wordt altijd afgetrapt met “de muur” 6km buiten de camping. Dat is al een helse klim maar na vier dagen fietsen is hij gewoon moorddadig. Kortom er wordt gelopen naar boven. De regen valt mee maar het is aanzienlijk kouder dan voorgaande dagen. Het wordt weer een lange dag met 108km en de nodige hoogtemeters.

 

De klimmen van vandaag zijn prettig en de afdaling behoorlijk spannend. Roy heeft inmiddels zoveel last van zijn achterwerk dat hij 80% van de dag staand heeft gereden. Onderweg leidt de route door een aantal oude spoortunnels, erg leuk! 5km voor de finish rijdt Jan Willem lek en moet de warme douche nog even wachten. Op de camping wordt Dick en het team voor zijn verjaardag getrakteerd op een stoof van Chuck Eye gemaakt door het culinaire duo. Daarbij wordt pasta geserveerd. De caravans zijn door Rob goed opgestookt zodat de mannen heerlijk kunnen opwarmen en herstellen van weer een pittige dag.

 

Vrijdag, het einde is in zicht. Echter moet er nog wel een rondje worden gereden. Vandaag blijft de karavaan in Hellenthal dus de begeleiders hebben het rustig. Gisteren zijn Masja, Stan, Sanne en Anneke de vrouw van David ook op het kamp aangekomen. Ze besluiten de fietsers te bezoeken op CP1. De fietsers arriveren tegelijkertijd met de begeleiders op het checkpoint. Pim kijkt beroerd uit zijn ogen….dat ziet er niet goed uit.

Hij besluit, met de nodige emotie, om de fiets bij Masja achter in de bus te leggen en af te stappen voor vandaag. 5 loeizware dagen eisen hun tol. CP1 op vrijdag betekent ook hamburgers! Dit is een jarenlange traditie waarbij door de mannen en vrouwen van CP1 burgers worden verkocht voor het doel. De rest van het team gaat verder. Als ze uiteindelijk om 17 uur verkleumd over de finish komen wordt deze rit omgedoopt tot rondje HEL-lenthal. Desalniettemin is het natuurlijk ook de dag van de feestavond! Het thema dit jaar was Hollands. Aangezien Stanmen standaard bier als thema heeft waren wij verkleed als Nederlands bier. In rijtjes van drie formeerden we ons als een krat en liepen hobbelend en rinkelend de feesttent in. Het was nog lang onrustig….

 

Zaterdag, eindelijk zullen we Nederland binnenrijden. Rogier heeft tijdens de feestavond rondgebazuind dat hij bij het juiste bedrag in zijn bierpak zou gaan fietsen. Binnen een kwartier was er 760 euro ingezameld en dus rijdt hij vandaag in het groen rond. De route vandaag is mild voor het eerst duiken de hoogtemeters onder de 1000. Het is nog steeds koud en nat en het is dag 7 dus het is nog taai genoeg. Op CP3 moeten de bikers wachten tot ze een seintje krijgen om over de finish te mogen op het 3landenpunt. Aangezien het een kleine finishplek is moeten we het dit jaar doen zonder de gezamenlijke huldiging. Vlak voor de finishboog komen Stan, Ruben en Robert bij de bikers en gaan worden ze gezamenlijk gehuldigd! Na diverse foto’s en het nieuwe lijfnummer: Onno mag ik je toyboy zijn, worden ze verzocht het podium te verlaten en ruimte te maken voor andere teams. Er worden nog een paar drankjes gedronken met fietsers, begeleiders en het afgereisde publiek en dan mogen we naar huis. Nog 2 uur rijden en dan zit het er op DH2022 kan in boeken. Het was een zeer zware en zeer mooie week van afzien, genieten en heel veel lachen.

Gulle gift van Lions Wageningen

• 14/04/2022
• by:  WageningenVoorDuchenne 
• note:  0 Comments 

Woensdagavond 13 april waren Ruben Eshuis en Robert de Jong te gast bij Lions Wageningen in LEV de Wereld. Daar werd tijdens een heerlijk diner een cheque uitgereikt aan onze stichting.

 

Bestuurslid Rik van Aalst vertelde een kort verhaal over hoe hij met Duchenne en Duchenne Heroes in aanraking is gekomen en daarna schetste Robert een beeld van de ontwikkelingen die er in de jaren zijn doorgemaakt.

 

Daarop volgde de uitreiking van de cheque van maar liefst 1.900 euro! Wij zijn Lions Wageningen enorm dankbaar voor deze gulle gift!

 

Puzzel actie van Service Apotheken Nederland

• 14/02/2022
• by:  WageningenVoorDuchenne 
• note:  0 Comments 

Elk jaar puzzelen de lezers van Leef!-magazine een mooi bedrag bij elkaar voor een goed doel. Leef!-magazine wordt uitgegeven door Service Apotheek. Ons teamgenoot en apotheker Rik van Aalst heeft een jaar geleden het Duchenne Parent Project voorgedragen als het doel van 2021.
Dus mocht Rik namens de lezers en Service Apotheek de cheque overhandigen aan Klaartje Spijkers en Robert de Jong voor Duchenne Parent Project

 

Met de geweldige opbrengst van 19.000 euro kunnen we spreken van een enorm succes!

 

Bekijk snel de film van de overhandiging.

Duchenne Heroes 2021

• 29/09/2021
• by:  Robert 
• note:  0 Comments 

In 2020 werd Duchenne Heroes geannuleerd vanwege Covid. Hoewel geen verrassing was het wel een enorme teleurstelling. Om de pijn te verzachten hebben we met het bevriende team 4Nick toch een week in Nederland gefietst en plezier gemaakt.

 

Maar nu was het dan zover, een maand voor de start werd er aangekondigd dat Duchenne Heroes 2021 definitief doorgaat! De route moest worden aangepast omdat in Frankrijk nog geen groepsevenementen mogelijk waren. Nog geen twee weken later waren er enorme hoosbuien in de Ardennen en Duitsland. Campings, waar wij zouden overnachten stonden blank en routes werden weggevaagd. Mogen we eindelijk voor het eerst in de deze pandemie weer een fietsevenement doen gaat de natuur ons tegenwerken. Gelukkig is de organisatie Emolife zodanig flexibel dat ze in twee weken tijd de planning qua campings hebben kunnen omgooien en 7 nieuwe routes konden maken. I.p.v. het initiële plan om van de Vogezen naar het drielandenpunt te fietsen gingen we nu in Luxemburg en de Ardennen routes rijden.

 

Tot aanvang van Duchenne Heroes bleef het toch spannend. Elke keer in je achterhoofd een knagende twijfel of er niet toch roet in het eten gegooid zou worden. Maar uiteindelijk stonden we dan toch zondagochtend aan de start in Duitsland. Ook al was het voor Ruben en Robert inmiddels de 7^de keer er waren toch weer zenuwen. Rik en Rogier kwamen voor de 4^e keer aan de start, het was Jan-Willem zijn 3^e editie en voor Onno, Frank en Pim was het hun primeur. Na 45 minuten andere teams te zien starten waren we eindelijk zelf aan de beurt. De zenuwen maakten plaats voor opluchting en een euforisch gevoel, we fietsen!

 

De groepen vielen al snel uit elkaar, Ruben en Robert zitten traditioneel in de achterhoede, Rik, Rogier en Jan-Willem in het middenveld en de nieuwe boys horen tot de snellere klasse. Maar wat gaat het vandaag direct al zwaar….normaal is het zondag altijd rustig infietsen met een makkelijke rit. Gedurende de dag beginnen we ons te realiseren dat deze rit in de originele planning op de dinsdag stond. Allemachtig, we zijn gewoon aan het starten met de koninginnenrit, vandaar dat het zo zwaar is. Volledig gesloopt komt iedereen eind van de middag bij de finish in Luxemburg.

 

 

Tijdens de avondmeeting wordt er uitgelegd dat de route van maandag technische aspecten heeft, zeer technische delen en ook vreselijk technische stukken….ok dus dat wordt ook geen makkie. Vol goed moed gaat iedereen van start, direct zeer steil klimmen over een losse ondergrond. Je kunt goed merken dat de hoosbuien goed hebben huisgehouden. Daarna komen er afdalingen die zo technisch zijn dat je moet slingeren tussen de fietsers die lopend naar beneden gaan en je al snel spierpijn in je armen hebt van het sturen en remmen. Dit is toch wel het meest geweldige aspect van mountainbiken, de adrenaline giert door je lijf!

 

Eindelijk is de dinsdag dan een iets makkelijkere dag waarop er wat meer asfalt in de route zit en iedereen een beetje kan herstellen. We komen aan het einde van de dag aan in La Roche. Dinsdag is ook de verjaardag van Ron Kabalt van 4Nick. We vieren op het gezellige marktplein van La Roche zijn verjaardag door vlak voor de finish een paar lekkere biertjes te drinken met wat hapjes. ’s Avonds doen we dit nog even dunnetjes bij zijn caravan over tot we toch echt stil moeten zijn en gaan slapen.

 

Woensdag….regen…het was voorspeld maar dat maakt het niet minder nat. Doordat de grond nog steeds volledig verzadigd is blijft het water er direct op liggen en ontstaan er enorme modderpoelen en diepe sporen op de tracks. Het is echt ploegen om vooruit te komen. Dit is superzwaar fietsen en ook zeer technisch. Robert valt in een modderpoel even later pakt ook Ruben een modderbad. Het maakt nu niet meer uit want alles is door en door nat. We rijden nu gewoon recht door alle plassen heen en beginnen er zowaar lol in te krijgen. Het afdalen wordt spannend, met je bril op zie je niks maar zonder bril zitten je ogen vol met troep. Uiteindelijk kom je ook na zo’n dag gewoon weer over de finish en kan je met kleding en al onder de douche.

 

Dit is dan ook meteen de dag dat we de begeleiders even aandacht mogen geven. Zij moeten namelijk de caravans uit deze modder zien te trekken en de vieze fietsen servicen. We hebben het sowieso met ze getroffen, als je doodmoe op de camping aankomt wordt je fiets ingeruild voor een biertje en kan je na het douchen je fietskleding in de was doen. Je gaat lekker op een stoel zitten en de hapjes vliegen je bijna om de oren. Het ontbijt en avondeten wordt dit jaar zelfs door ze gehaald. We zijn ze meer dan dankbaar Jan, Gerard, Tineke, David, Arend en Eric. Daarnaast moeten we niet vergeten om het meereizende gezin van Robert te noemen want ook zij hebben hun steentje bijgedragen!

 

Op donderdag schijnt de zon weer als vanouds en gaan we vol goede moed richting Bure in hartje Ardennen. We krijgen de beroemde tracks uit deze regio gepresenteerd, technisch, veel klimwerk, kortom op dag vijf voelt dat als moordend. Door de regen van gisteren is het nog best vochtig in het bos en lijken een aantal afdalingen alsof je in een rivierbedding rijdt, spectaculair! Helaas hebben we inmiddels wat zieken in het team. Jan-Willem, Rik en Onno waren rillerig en hebben buikgriep. Helden als ze zijn houden ze stug vol en zullen ze vrijdag toch opstappen.

 

 

Vrijdag hamburgerdag! Zoals elke eerder editie worden er vrijdags op checkpoint 1 hamburgers verkocht. Heerlijk om om 9.30 uur ’s ochtends een lekker hamburger naar binnen te werken! De sfeer, ’s middags bij de finish, is fantastisch. Het is de één na laatste dag en er mag in België ook iets meer. Dus er staan weer zoals normaal bankjes bij de finish en de tap stroomt gulzig. Tijdens de avondmeeting werd de stand bekend gemaakt ruim 1.5 Miljoen euro is er opgehaald, fantastich! Er is ’s avonds zelfs nog een mogelijkheid voor een klein ondeugend feestje. Helaas waren de snelle jongens zodanig gesloopt van deze zware week dat ze om 22u allemaal al naar bed gingen. Ruben en Robert hadden iets betere energie omdat ze gedurende de week van de 100 zijn afgeweken naar de 70km variant.

 

Zaterdag hebben we er allemaal voor gekozen om de korte afstand te rijden. Het wordt anders wel heel erg laat om nog 3 uur naar huis te rijden vanaf de finish in La Roche. Daarnaast is iedereen toch wel echt uitgeput door deze week. Om 14uur rijden we gezamenlijk de finish over. Er is geen event maar wel wordt elk team dat binnenkomt uitvoerig in het zonnetje gezet. Het zit er weer op, we juichen er vloeien tranen en er wordt uitvoerig geknuffeld. Wat was het zwaar wat was het geweldig! Volgend jaar gaan we weer!