9 september is het dan weer zover, we mogen afreizen richting de Duitse Eifel. Een groot deel van het team vertrekt vrijdags om alvast het kamp op te bouwen. Zaterdag is het dan een rustige dag waarbij je op je gemak met alle oude bekenden kunt bijpraten.
start dh2022
Traditioneel eten we als team dan in onze eigen tent een lekker hapje van de BBQ. Rik zet Robert en Ruben in het zonnetje met een fijne speech en dankwoord voor de inspanningen die ze aan het team leveren. Daarnaast heeft hij de Lub en Lob trofee in het leven geroepen die bij de Stanmen van het jaar op de schoorsteenmantel mag pronken. Dit jaar zullen Ruben en Robert om bekende redenen niet op de fiets stappen en zijn mee om het team te supporten. Ze hebben speciaal hiervoor een opvallende uitdossing aangeschaft.
Zondagochtend 6.00 uur, de wekkers gaan af in de caravans. De fietsers gaan zich klaarmaken voor de eerste rit van DH2022.
klimmen
Het profiel dat we van andere jaren gewend zijn is nu niet meer van toepassing.Vroeger had je nog een rustige dag op zondag en werd er opgebouwd naar de koninginnenrit op dinsdag om vervolgens af te bouwen naar de finish op zaterdag. Dit jaar is dat anders, meteen op dag 1 worden de mannen getrakteerd op 2500 hoogtemeters en dat zal tot de laatste dag zo doorgaan. Eigenlijk hebben de mannen elke dag een koninginnenrit voor de boeg. Het weer is prachtig dus iedereen heeft er zin in.En dat de mannen er zin in hebben mag blijken want om 15.15 uur rollen ze alweer over de finish. Ze zijn netjes de hele dag bij elkaar gebleven met zijn achten en waren goed aan elkaar gewaagd. Het enthousiasme over de route is groot. Mooi technische afdalingen worden afgewisseld met pittige klimmen.
mist
Waar ze zondag op dezelfde camping in Saarburg terugkwamen gaan ze maandag op weg naar Echternachterbrück op de grens tussen Duitsland en Luxemburg. Ze vertrekken in dichte mist van de camping afdalend door de wijngaarden. De mist blijft hangen tot elf uur en dan breekt de zon door. Ook vandaag wordt er weer veel geklommen. Het mooiste deel zit in de staart, het Müllerthal. Dit buitengewoon mooie dal is het beste te beschrijven als een sprookjeswereld met beekjes, bruggetjes en waarbij je het idee hebt dat achter elk rotsblok een hobbit tevoorschijn kan komen. Ook vandaag komen de mannen weer rond 15 uur binnen. De begeleiders hebben zich moeten haasten om het kamp op tijd klaar te hebben op de nieuwe camping.
kinder überraschung
Dinsdag vertrekken de mannen richting Esch-sur-Sûre in Luxemburg. Een onverwachte stortbui verraste de mannen die besloten om toch maar even te schuilen in een bushokje. De regen was niet voorspeld dus de meesten hadden geen regenjas bij zich. Tijdens het schuilen kwamen Jan en Gerard al toeterend langsgereden met de caravan met regenkleding erin….Niet al te lang daarna diende CP1 zich aan. Wat een verrassing! in de zelf voorbereid lunchzakjes zat een verrassing, een kindersuprise chocolade ei! Hoe je 8 volwassen mannen blij kunt maken met een eitje van 50 cent. Nadat iedereen zijn suprise in elkaar geknutseld had werd er koers gezet richting cp2. Dit is een taaie start want 100 meter na het checkpoint ligt een lange steile taaie rotklim. Op CP2 werden broodjes Unox worst verkocht voor het goede doel. Roy trakteerde de mannen en er werd met een voldaan gevoel koers gezet naar de camping. Na drie dagen fietsen beginnen de spieren overbelast te raken en worden er door diverse fietsers de massage afdeling bezocht. Inmiddels hebben we na al die jaren een dermate goeie relatie met de masseurs en masseuses dat er veel wordt gelachen tussen de pijnlijke behandeling door.
oude treintunnel
Woensdag, vandaag staat er regen op het menu. Het zou ‘s middags gaan regen op weg naar La Roche en Ardennes. Echter gingen om 10.30u de sluizen al open. Het regende zo hard dat je even geen hand voor ogen zag dus er werd gewacht tot er weer verder gefietst kon worden. Daarna was het de rest van de dag continu buien. Het warme weer van het begin van de week begint nu ook te kantelen. Vandaag stond te boek als de koninginnenrit en daar is geen woord van gelogen. De dag met de meeste hoogtemeters en door de vele regenbuien ook erg glad en technisch klimmen en dalen. Voor CP1 verkeek Pim zich op een rivierdoorgang en mocht hij even naast zijn fiets in het water liggen. Op CP begon de zon weer te schijnen dus men kon even bijkomen van de kou en nattigheid. Daarna was het direct weer klimmen geblazen.
Dat het een taaie dag was blijkt wel als ze pas om 17.30 uur over de finish rollen. De massage afspraken worden gemaakt. Tussendoor worden ze getrakteerd door de begeleiders op een drankje en door Ruben en Robert op sticky chicken van de BBQ. De mannen hadden bedacht om 1 of 2 keer iets te maken voor bij de finish dat is uiteindelijk zodanig uit de hand gelopen dat er elke dag iets lekkers bij de finish werd gepresenteerd. Het regent inmiddels onafgebroken. Het begeleiders kado dat ze dit jaar van de fietsers hebben gekregen waren gele Stanmen laarzen….hier werd dankbaar gebruik van gemaakt. 21u de fietsers gaan slapen. De begeleiders mogen ondertussen in de stromende regen op zoek naar een kortsluiting waardoor de helft van de caravans geen stroom heeft.
jarige Dick
Donderdagochtend, lang zal ze leven, lang zal ze leven! Dick is jarig. We ontbijten met een heerlijke eclair en Dick krijgt een bierpakket kado en een bierhelm om mee te fietsen. Ok dat laatste is toch iets te gevaarlijk dus deze hoeft hij toch maar niet op. Er wordt koers gezet richting Hellenthal. De camping was inmiddels veranderd in één grote modderpoel. Het vertrek uit La Roche wordt altijd afgetrapt met “de muur” 6km buiten de camping. Dat is al een helse klim maar na vier dagen fietsen is hij gewoon moorddadig. Kortom er wordt gelopen naar boven. De regen valt mee maar het is aanzienlijk kouder dan voorgaande dagen. Het wordt weer een lange dag met 108km en de nodige hoogtemeters.
De klimmen van vandaag zijn prettig en de afdaling behoorlijk spannend. Roy heeft inmiddels zoveel last van zijn achterwerk dat hij 80% van de dag staand heeft gereden. Onderweg leidt de route door een aantal oude spoortunnels, erg leuk! 5km voor de finish rijdt Jan Willem lek en moet de warme douche nog even wachten. Op de camping wordt Dick en het team voor zijn verjaardag getrakteerd op een stoof van Chuck Eye gemaakt door het culinaire duo. Daarbij wordt pasta geserveerd. De caravans zijn door Rob goed opgestookt zodat de mannen heerlijk kunnen opwarmen en herstellen van weer een pittige dag.
Vrijdag, het einde is in zicht. Echter moet er nog wel een rondje worden gereden. Vandaag blijft de karavaan in Hellenthal dus de begeleiders hebben het rustig. Gisteren zijn Masja, Stan, Sanne en Anneke de vrouw van David ook op het kamp aangekomen. Ze besluiten de fietsers te bezoeken op CP1. De fietsers arriveren tegelijkertijd met de begeleiders op het checkpoint. Pim kijkt beroerd uit zijn ogen….dat ziet er niet goed uit.
feestavond
Hij besluit, met de nodige emotie, om de fiets bij Masja achter in de bus te leggen en af te stappen voor vandaag. 5 loeizware dagen eisen hun tol. CP1 op vrijdag betekent ook hamburgers! Dit is een jarenlange traditie waarbij door de mannen en vrouwen van CP1 burgers worden verkocht voor het doel. De rest van het team gaat verder. Als ze uiteindelijk om 17 uur verkleumd over de finish komen wordt deze rit omgedoopt tot rondje HEL-lenthal. Desalniettemin is het natuurlijk ook de dag van de feestavond! Het thema dit jaar was Hollands. Aangezien Stanmen standaard bier als thema heeft waren wij verkleed als Nederlands bier. In rijtjes van drie formeerden we ons als een krat en liepen hobbelend en rinkelend de feesttent in. Het was nog lang onrustig….
Müllerthal
Zaterdag, eindelijk zullen we Nederland binnenrijden. Rogier heeft tijdens de feestavond rondgebazuind dat hij bij het juiste bedrag in zijn bierpak zou gaan fietsen. Binnen een kwartier was er 760 euro ingezameld en dus rijdt hij vandaag in het groen rond. De route vandaag is mild voor het eerst duiken de hoogtemeters onder de 1000. Het is nog steeds koud en nat en het is dag 7 dus het is nog taai genoeg. Op CP3 moeten de bikers wachten tot ze een seintje krijgen om over de finish te mogen op het 3landenpunt. Aangezien het een kleine finishplek is moeten we het dit jaar doen zonder de gezamenlijke huldiging. Vlak voor de finishboog komen Stan, Ruben en Robert bij de bikers en gaan worden ze gezamenlijk gehuldigd! Na diverse foto’s en het nieuwe lijfnummer: Onno mag ik je toyboy zijn, worden ze verzocht het podium te verlaten en ruimte te maken voor andere teams. Er worden nog een paar drankjes gedronken met fietsers, begeleiders en het afgereisde publiek en dan mogen we naar huis. Nog 2 uur rijden en dan zit het er op DH2022 kan in boeken. Het was een zeer zware en zeer mooie week van afzien, genieten en heel veel lachen.
We hebben het weer gehaald!
