In 2020 werd Duchenne Heroes geannuleerd vanwege Covid. Hoewel geen verrassing was het wel een enorme teleurstelling. Om de pijn te verzachten hebben we met het bevriende team 4Nick toch een week in Nederland gefietst en plezier gemaakt.
Maar nu was het dan zover, een maand voor de start werd er aangekondigd dat Duchenne Heroes 2021 definitief doorgaat! De route moest worden aangepast omdat in Frankrijk nog geen groepsevenementen mogelijk waren. Nog geen twee weken later waren er enorme hoosbuien in de Ardennen en Duitsland. Campings, waar wij zouden overnachten stonden blank en routes werden weggevaagd. Mogen we eindelijk voor het eerst in de deze pandemie weer een fietsevenement doen gaat de natuur ons tegenwerken. Gelukkig is de organisatie Emolife zodanig flexibel dat ze in twee weken tijd de planning qua campings hebben kunnen omgooien en 7 nieuwe routes konden maken. I.p.v. het initiële plan om van de Vogezen naar het drielandenpunt te fietsen gingen we nu in Luxemburg en de Ardennen routes rijden.
Tot aanvang van Duchenne Heroes bleef het toch spannend. Elke keer in je achterhoofd een knagende twijfel of er niet toch roet in het eten gegooid zou worden. Maar uiteindelijk stonden we dan toch zondagochtend aan de start in Duitsland. Ook al was het voor Ruben en Robert inmiddels de 7de keer er waren toch weer zenuwen. Rik en Rogier kwamen voor de 4e keer aan de start, het was Jan-Willem zijn 3e editie en voor Onno, Frank en Pim was het hun primeur. Na 45 minuten andere teams te zien starten waren we eindelijk zelf aan de beurt. De zenuwen maakten plaats voor opluchting en een euforisch gevoel, we fietsen!
De groepen vielen al snel uit elkaar, Ruben en Robert zitten traditioneel in de achterhoede, Rik, Rogier en Jan-Willem in het middenveld en de nieuwe boys horen tot de snellere klasse. Maar wat gaat het vandaag direct al zwaar….normaal is het zondag altijd rustig infietsen met een makkelijke rit. Gedurende de dag beginnen we ons te realiseren dat deze rit in de originele planning op de dinsdag stond. Allemachtig, we zijn gewoon aan het starten met de koninginnenrit, vandaar dat het zo zwaar is. Volledig gesloopt komt iedereen eind van de middag bij de finish in Luxemburg.
Tijdens de avondmeeting wordt er uitgelegd dat de route van maandag technische aspecten heeft, zeer technische delen en ook vreselijk technische stukken….ok dus dat wordt ook geen makkie. Vol goed moed gaat iedereen van start, direct zeer steil klimmen over een losse ondergrond. Je kunt goed merken dat de hoosbuien goed hebben huisgehouden. Daarna komen er afdalingen die zo technisch zijn dat je moet slingeren tussen de fietsers die lopend naar beneden gaan en je al snel spierpijn in je armen hebt van het sturen en remmen. Dit is toch wel het meest geweldige aspect van mountainbiken, de adrenaline giert door je lijf!
Eindelijk is de dinsdag dan een iets makkelijkere dag waarop er wat meer asfalt in de route zit en iedereen een beetje kan herstellen. We komen aan het einde van de dag aan in La Roche. Dinsdag is ook de verjaardag van Ron Kabalt van 4Nick. We vieren op het gezellige marktplein van La Roche zijn verjaardag door vlak voor de finish een paar lekkere biertjes te drinken met wat hapjes. ’s Avonds doen we dit nog even dunnetjes bij zijn caravan over tot we toch echt stil moeten zijn en gaan slapen.
Woensdag….regen…het was voorspeld maar dat maakt het niet minder nat. Doordat de grond nog steeds volledig verzadigd is blijft het water er direct op liggen en ontstaan er enorme modderpoelen en diepe sporen op de tracks. Het is echt ploegen om vooruit te komen. Dit is superzwaar fietsen en ook zeer technisch. Robert valt in een modderpoel even later pakt ook Ruben een modderbad. Het maakt nu niet meer uit want alles is door en door nat. We rijden nu gewoon recht door alle plassen heen en beginnen er zowaar lol in te krijgen. Het afdalen wordt spannend, met je bril op zie je niks maar zonder bril zitten je ogen vol met troep. Uiteindelijk kom je ook na zo’n dag gewoon weer over de finish en kan je met kleding en al onder de douche.
Dit is dan ook meteen de dag dat we de begeleiders even aandacht mogen geven. Zij moeten namelijk de caravans uit deze modder zien te trekken en de vieze fietsen servicen. We hebben het sowieso met ze getroffen, als je doodmoe op de camping aankomt wordt je fiets ingeruild voor een biertje en kan je na het douchen je fietskleding in de was doen. Je gaat lekker op een stoel zitten en de hapjes vliegen je bijna om de oren. Het ontbijt en avondeten wordt dit jaar zelfs door ze gehaald. We zijn ze meer dan dankbaar Jan, Gerard, Tineke, David, Arend en Eric. Daarnaast moeten we niet vergeten om het meereizende gezin van Robert te noemen want ook zij hebben hun steentje bijgedragen!
Op donderdag schijnt de zon weer als vanouds en gaan we vol goede moed richting Bure in hartje Ardennen. We krijgen de beroemde tracks uit deze regio gepresenteerd, technisch, veel klimwerk, kortom op dag vijf voelt dat als moordend. Door de regen van gisteren is het nog best vochtig in het bos en lijken een aantal afdalingen alsof je in een rivierbedding rijdt, spectaculair! Helaas hebben we inmiddels wat zieken in het team. Jan-Willem, Rik en Onno waren rillerig en hebben buikgriep. Helden als ze zijn houden ze stug vol en zullen ze vrijdag toch opstappen.
Vrijdag hamburgerdag! Zoals elke eerder editie worden er vrijdags op checkpoint 1 hamburgers verkocht. Heerlijk om om 9.30 uur ’s ochtends een lekker hamburger naar binnen te werken! De sfeer, ’s middags bij de finish, is fantastisch. Het is de één na laatste dag en er mag in België ook iets meer. Dus er staan weer zoals normaal bankjes bij de finish en de tap stroomt gulzig. Tijdens de avondmeeting werd de stand bekend gemaakt ruim 1.5 Miljoen euro is er opgehaald, fantastich! Er is ’s avonds zelfs nog een mogelijkheid voor een klein ondeugend feestje. Helaas waren de snelle jongens zodanig gesloopt van deze zware week dat ze om 22u allemaal al naar bed gingen. Ruben en Robert hadden iets betere energie omdat ze gedurende de week van de 100 zijn afgeweken naar de 70km variant.
Zaterdag hebben we er allemaal voor gekozen om de korte afstand te rijden. Het wordt anders wel heel erg laat om nog 3 uur naar huis te rijden vanaf de finish in La Roche. Daarnaast is iedereen toch wel echt uitgeput door deze week. Om 14uur rijden we gezamenlijk de finish over. Er is geen event maar wel wordt elk team dat binnenkomt uitvoerig in het zonnetje gezet. Het zit er weer op, we juichen er vloeien tranen en er wordt uitvoerig geknuffeld. Wat was het zwaar wat was het geweldig! Volgend jaar gaan we weer!
