Vrijdag 8 september vertrok een select gezelschap bestaande uit de begeleiders Jan en Gerard, vrijwilliger Noëlle en fietsers Ruben en Robert, alvast naar het Duitse Losheim am See. Zij zullen het Stanmen kampement gaan klaarmaken zodat de rest van het team zaterdag in een gespreid bedje zal aankomen.
start
Overdag wordt stroomt de hele camping vol met alle teams en de grote tenten van de organisatie. Er wordt veel geknuffeld en gelachen. Als alle Stanmen er dan zijn worden de traditionele hoodies aan de begeleiders gegeven en natuurlijk een bedankje voor hun inspanningen tijdens de komende week. Dit jaar is dat een Stanmen polo shirt wat een schot in de roos blijkt, aangezien we in een hittegolf van start zullen gaan.
Zondag staan we, ondanks dat het de 9e deelname is, toch weer zenuwachtig aan de start. De teams splitsen zich in Stanmen 1 en Stanmen 2. Karel Deschrijver kon het niet laten en besloot onverwachts aan te sluiten om een dagje mee te fietsen. We gaan van start de kop is er af.
wijngaard klim
Deze dag is een rondje, dus we eindigen weer op dezelfde plek als gestart wordt. Op zondag mogen in Duitsland namelijk de vrachtwagens niet rijden. Het is warm vandaag. De organisatie heeft het er druk mee om extra waterpunten te voorzien. Gelukkig is deze dag nog niet zo heel zwaar en iedereen komt tijdig voor de allergrootste hitte over de finish.
Maandag fietsen we richting Echternacherbrück op de grens tussen Duitsland en Luxemburg. Het is weer bloedheet en het hoogteprofiel een stuk zwaarder dan de dag ervoor. Na het middaguur fietsen de bikers voornamelijk in open velden en wijngaarden. Steil klimmen betekend langzaam gaan en dus weinig rijwind. De bikers worden stil, de muggen kunnen het tempo bijhouden en het zweet gutst. Op de checkpoints is voldoende water om je hoofd er onder te mogen steken en ook een natte doek in je nek te leggen. De finish wordt in de volle hitte overschreden, het pilsje is lekker maar met fietskleding in de rivier gaan liggen is nog veel lekkerder!
beek oversteek
Dinsdag is de voorspelling gelukkig wat milder. Dat mag ook wel want vandaag staat de koninginnerit op de planning. De zwaarste rit van de week met de meeste hoogtemeters. De fietsers vertrekken via het sprookjesachtige Müllerthal. Dit is een prachtige technische route tot aan checkpoint 1. Dit is een bekend checkpoint waar je tijdens het uitrusten en eten alvast kunt kijken naar de enorm steile zware rotklim die je direct te wachten staat. Uiteindelijk komt het team dat de 70km rijdt precies voor de enorme wolkbreuk over de finish en de rest tijdens deze donderstorm. Het is even wennen want de temperatuur daalt direct 10 graden. Maar we zijn binnen en we kunnen de vermoeide spieren weer laten masseren.
checkpoint
Woensdag gaan we op weg naar de Ardennen. We moeten eerst flink kilometers trappen om de afstand tussen de Luxemburg en La Roche en Ardennes te overbruggen. Maar daarna gaat het echt technisch worden en dan zijn de Stanmen in hun element. Wat een schitterdende routes zijn er toch in dit deel van de Ardennen, het is genieten geblazen. De temperatuur is perfect om te fietsen en we komen met een flinke grijns over de finish in La Roche. Woensdag komen ook de bikers op het kamp die alleen de laatste drie dagen fietsen. Het is ineens flink drukker.
Donderdag maken we ons klaar voor een dag technisch fietsen in hartje Ardennen. De dat betekent steile klimmen en afdalingen met los grint en rotsblokken. We gaan door rivierbeddingen en langs steile afgronden. De finish was in Spa maar niet nadat Robert 1km voor de finish nog even lek reed. De camping was eigenlijk te klein voor de hoeveelheid fietsers. Dit was Tetris voor gevorderden. Hulde voor onze begeleiders dat ze onze caravans en tenten op zo’n postzegel hebben weten te parkeren.
pittige klim
Vrijdag gaan we richting Nederland. We beginnen nog met een technisch rotsachtige singletrack en vervolgens nog een steile lange klim. Op CP1 is de traditionele vrijdag hamburger te halen. Deze wordt gebakken door het team van dit CP en de opbrengst is natuurlijk voor DPP. Tot aan CP2 is het vervolgens glibberen en fietsen op los grind. Op dag zes is het dus zaak om de aandacht erbij te houden. Voor CP2 hoefden we ‘s ochtends geen brood te smeren want Karel Deschrijver zou daar samen met Marcel van der Voorst de bevoorrading verzorgen. En dat hadden ze uitstekend gedaan, gebak en koude cola. Dat is een prima afwisseling van een week boterhammetjes en krentenbollen. Daarna wordt het fietsen wat makkelijker en vlakker en bereiken we de camping in Lanaken.
Vrijdagavond is de feestavond. Dat heeft elk jaar een ander thema. Dit jaar was het thema de powervrouwen die deelnemen en daarmee de kleur roze. De Stanmen zijn natuurlijk eigenwijs en hebben elk jaar hun eigen thema en dat is natuurlijk BIER. We zijn ook niet de vervelendste en kiezen daarom voor een bier met een roze logo, Delirium Tremens. De feestavond is altijd een knaller. Iedereen is enorm uitgelaten, het zit er bijna op en morgen gaan we naar huis. Tot in de late uurtjes werd er gefeest!
feestavond
Een beetje roestig stappen de bikers zaterdag op de fiets. Even rustig beginnen want het is een beetje mistig in het hoofd.
De zon begint alweer snel te schijnen. Op één of andere manier heeft de routebouwer nog een paar rottige bulten gevonden waar we de kuiten op kapot kunnen rijden. Na CP2 is het eigenlijk alleen nog maar uitbollen naar het verzamelpunt.
Dit jaar is dat in Thorn, het witte dorp. Wat een schitterende plek is dat om te mogen finishen. We verzamelen bij een leuke uitspanning aan een meertje en wachten tot iedereen daar is. Als de hele groep compleet is worden we opgesteld en rijden we in één grote sliert naar de finish waar de Morrisdraaiers ons met muziek opwachten en we door een uitzinnige menigte worden onthaald.
Dan komen de tranen. Beide Stannen sluiten zich bij ons aan en we rijden over de finish. Als iedereen binnen is wordt er uitgebreid geknuffeld en afscheid genomen. Wat was dit een fantastische editie.
We hebben het weer gehaald!
Volgend jaar weer? JA NATUURLIJK DAT WORDT ONZE TIENDE DEELNAME!