Category Archives: Verslagen

Duchenne Heroes 2023

• 12/12/2023
• by:  WageningenVoorDuchenne 
• note:  0 Comments 

Vrijdag 8 september vertrok een select gezelschap bestaande uit de begeleiders Jan en Gerard, vrijwilliger Noëlle en fietsers Ruben en Robert, alvast naar het Duitse Losheim am See. Zij zullen het Stanmen kampement gaan klaarmaken zodat de rest van het team zaterdag in een gespreid bedje zal aankomen.

 

Overdag wordt stroomt de hele camping vol met alle teams en de grote tenten van de organisatie. Er wordt veel geknuffeld en gelachen. Als alle Stanmen er dan zijn worden de traditionele hoodies aan de begeleiders gegeven en natuurlijk een bedankje voor hun inspanningen tijdens de komende week. Dit jaar is dat een Stanmen polo shirt wat een schot in de roos blijkt, aangezien we in een hittegolf van start zullen gaan.

 

Zondag staan we, ondanks dat het de 9e deelname is, toch weer zenuwachtig aan de start. De teams splitsen zich in Stanmen 1 en Stanmen 2. Karel Deschrijver kon het niet laten en besloot onverwachts aan te sluiten om een dagje mee te fietsen. We gaan van start de kop is er af.

 

Deze dag is een rondje, dus we eindigen weer op dezelfde plek als gestart wordt. Op zondag mogen in Duitsland namelijk de vrachtwagens niet rijden. Het is warm vandaag. De organisatie heeft het er druk mee om extra waterpunten te voorzien. Gelukkig is deze dag nog niet zo heel zwaar en iedereen komt tijdig voor de allergrootste hitte over de finish.

Maandag fietsen we richting Echternacherbrück op de grens tussen Duitsland en Luxemburg. Het is weer bloedheet en het hoogteprofiel een stuk zwaarder dan de dag ervoor. Na het middaguur fietsen de bikers voornamelijk in open velden en wijngaarden. Steil klimmen betekend langzaam gaan en dus weinig rijwind. De bikers worden stil, de muggen kunnen het tempo bijhouden en het zweet gutst. Op de checkpoints is voldoende water om je hoofd er onder te mogen steken en ook een natte doek in je nek te leggen. De finish wordt in de volle hitte overschreden, het pilsje is lekker maar met fietskleding in de rivier gaan liggen is nog veel lekkerder!

 

Dinsdag is de voorspelling gelukkig wat milder. Dat mag ook wel want vandaag staat de koninginnerit op de planning. De zwaarste rit van de week met de meeste hoogtemeters. De fietsers vertrekken via het sprookjesachtige Müllerthal. Dit is een prachtige technische route tot aan checkpoint 1. Dit is een bekend checkpoint waar je tijdens het uitrusten en eten alvast kunt kijken naar de enorm steile zware rotklim die je direct te wachten staat. Uiteindelijk komt het team dat de 70km rijdt precies voor de enorme wolkbreuk over de finish en de rest tijdens deze donderstorm. Het is even wennen want de temperatuur daalt direct 10 graden. Maar we zijn binnen en we kunnen de vermoeide spieren weer laten masseren.

 

Woensdag gaan we op weg naar de Ardennen. We moeten eerst flink kilometers trappen om de afstand tussen de Luxemburg en La Roche en Ardennes te overbruggen. Maar daarna gaat het echt technisch worden en dan zijn de Stanmen in hun element. Wat een schitterdende routes zijn er toch in dit deel van de Ardennen, het is genieten geblazen. De temperatuur is perfect om te fietsen en we komen met een flinke grijns over de finish in La Roche. Woensdag komen ook de bikers op het kamp die alleen de laatste drie dagen fietsen. Het is ineens flink drukker.

Donderdag maken we ons klaar voor een dag technisch fietsen in hartje Ardennen. De dat betekent steile klimmen en afdalingen met los grint en rotsblokken. We gaan door rivierbeddingen en langs steile afgronden. De finish was in Spa maar niet nadat Robert 1km voor de finish nog even lek reed. De camping was eigenlijk te klein voor de hoeveelheid fietsers. Dit was Tetris voor gevorderden. Hulde voor onze begeleiders dat ze onze caravans en tenten op zo’n postzegel hebben weten te parkeren.

 

Vrijdag gaan we richting Nederland. We beginnen nog met een technisch rotsachtige singletrack en vervolgens nog een steile lange klim. Op CP1 is de traditionele vrijdag hamburger te halen. Deze wordt gebakken door het team van dit CP en de opbrengst is natuurlijk voor DPP. Tot aan CP2 is het vervolgens glibberen en fietsen op los grind. Op dag zes is het dus zaak om de aandacht  erbij te houden. Voor CP2 hoefden we ‘s ochtends geen brood te smeren want Karel Deschrijver zou daar samen met Marcel van der Voorst de bevoorrading verzorgen. En dat hadden ze uitstekend gedaan, gebak en koude cola. Dat is een prima afwisseling van een week boterhammetjes en krentenbollen. Daarna wordt het fietsen wat makkelijker en vlakker en bereiken we de camping in Lanaken.

Vrijdagavond is de feestavond. Dat heeft elk jaar een ander thema. Dit jaar was het thema de powervrouwen die deelnemen en daarmee de kleur roze. De Stanmen zijn natuurlijk eigenwijs en hebben elk jaar hun eigen thema en dat is natuurlijk BIER. We zijn ook niet de vervelendste en kiezen daarom voor een bier met een roze logo, Delirium Tremens. De feestavond is altijd een knaller. Iedereen is enorm uitgelaten, het zit er bijna op en morgen gaan we naar huis. Tot in de late uurtjes werd er gefeest!

 

 

Een beetje roestig stappen de bikers zaterdag op de fiets. Even rustig beginnen want het is een beetje mistig in het hoofd.
De zon begint alweer snel te schijnen. Op één of andere manier heeft de routebouwer nog een paar rottige bulten gevonden waar we de kuiten op kapot kunnen rijden. Na CP2 is het eigenlijk alleen nog maar uitbollen naar het verzamelpunt.
Dit jaar is dat in Thorn, het witte dorp. Wat een schitterende plek is dat om te mogen finishen. We verzamelen bij een leuke uitspanning aan een meertje en wachten tot iedereen daar is. Als de hele groep compleet is worden we opgesteld en rijden we in één grote sliert naar de finish waar de Morrisdraaiers ons met muziek opwachten en we door een uitzinnige menigte worden onthaald.
Dan komen de tranen. Beide Stannen sluiten zich bij ons aan en we rijden over de finish.  Als iedereen binnen is wordt er uitgebreid geknuffeld en afscheid genomen. Wat was dit een fantastische editie.

 

Volgend jaar weer? JA NATUURLIJK DAT WORDT ONZE TIENDE DEELNAME!

Duchenne Heroes 2020, degene die niet doorging

• 16/09/2020
• by:  Robert 
• note:  0 Comments 

De editie die niet doorging…..in april werd het officieel gecommuniceerd door de organisatie, DH2020 kan vanwege de pandemie niet doorgaan. Onder de geldende voorwaarden is het onmogelijk om met circa 600 man door vijf landen te reizen en hutjemutje met elkaar op een camping te staan. Grote teleurstelling maar natuurlijk alle begrip onder alle deelnemers.

 

De Stanmen stak direct de koppen bij elkaar met collega team 4Nick. Er werden vage plannen gemaakt want het was erg onduidelijk wat de situatie over een paar maanden zou zijn. Het idee was om in de september week een rondje Nederland te doen langs diverse Duchenne gezinnen. Uiteindelijke hebben we twee weken voor de datum in september een knop doorgehakt en besloten dat dat te risicovol was. Het veiligste plan onder de toenmalige omstandigheden was om vanuit Wageningen 7 dagen te fietsen, uitgangspunt gezelligheid en geen buitensporige sportieve prestaties.

 

En zo werden er voor zeven dagen routes uitgezet: zondag rondje heuvelrug, maandag door Wageningse bossen, dinsdag naar Montferland, woensdag de Oosterbeek MTB route, donderdag het Rijk van Nijmegen, vrijdag de Ede routes en zaterdag afsluiten richting de hoge Veluwe en eindigen bij het MTB Museum. Omdat we de checkpoints van DH moesten missen hebben we er zelf voor gezorgd, dit varieerde van een uitgebreide lunch bij Jan-Willem in zijn voortuin in Amerongen, tot een heerlijke lunch bij Kasteel Dorwerth, broodjes bij het MTB museum en diverse andere horeca gelegenheden. ‘s Avonds werd er culinair gedaan bij Ruben in zijn veranda en onze grote Stanmen partytent. Pullec-Porc, Pizza, Spare-Ribs, Pasta het ontbrak ons aan niks.

 

De conclusie kan worden getrokken: het was bij verre geen DH alternatief maar zeker ontzettend gezellig!

 

 

Duchenne Heroes 2019

• 13/10/2019
• by:  Robert 
• note:  0 Comments 

De zesde editie alweer voor de Stanmen en ook deze is succesvol afgerond. Dit jaar stonden we met 13 bikers aan de start. Met 44.200 euro hebben we weer een belangrijke bijdrage mogen leveren aan het eindresultaat.

Duchenne Heroes heeft in 2019 het prachtige bedrag van 988.000 euro opgehaald! Dit jaar nemen we deel met 7 week heroes: Ans, Davey, Jan-Willem, Karel, Rik, Robert, Rogier, Ronald en Ruben. De eerste drie dagen fietsen Masja en haar dochter Noëlle mee en de laatste drie dagen sluiten Rob en zijn dochter Sara aan. Onze begeleiders dit jaar zijn zoals altijd David, Gerard, Jan, Manfred, Tineke en nieuwkomer Pieter. Daarnaast nemen we dit jaar ook een vrijwilliger voor de centrale organisatie mee, Hanny gaat mee om in de centrale keuken het eten te verzorgen.

 

Vrijdag 6 september werd er traditie getrouw al door een kleine afvaardiging afgereisd.

Omdat we een behoorlijk groot team zijn is het altijd prettig als we voor de drukte van de officiële verzameldag op zaterdag alvast een stuk terrein te claimen. Zo weten we zeker dat we gezellig bij elkaar kunnen staan. Dit keer werd er gestart in Haulmé in Noord Frankrijk. Na een flinke reis werd snel het kamp opgebouwd en konden we gaan ontspannen.

 

Zaterdag 7 september, de dag dat alle deelnemers, vrijwilligers en begeleiders zullen arriveren. Super leuk als je dan al op het kamp bent. Als je inmiddels voor de zesde keer deelneemt ken je ongelooflijk veel mensen en lijkt dit jaarlijks terugkerende circus op een enorme familie. Er worden veel handen geschud omhelzingen gedaan en grappen gemaakt, de sfeer zit er direct goed in.’s Avonds met een paar 100 man naar de centrale tent voor de officiële kick-off en we kunnen ons gaan klaar maken voor de start van morgen.

 

Zondag 8 september. Iets wat we al een tijdje niet meer hebben gevoeld….zes keer deelnemen en toch…zenuwen! Bij dag 1 wordt elk team geïntroduceerd en achter elkaar uitgezwaaid. We waren laat aan de beurt en dus startten we direct in de achterhoede. Precies de plek waar Robert en Ruben zich uitstekend thuis voelen.

 

De voorspellingen waren wisselend met de nodige buien. De dag startte redelijk, beetje miezerig maar geen probleem. Begin van de rit was vlak, fijn even de nemen los maken. Daarna kwam er klim…klim….klimmerdeklim…houdt dit nog op…klim…godsamme….klim…he he boven! De toon is gezet vanaf nu moesten we aan de bak. Het team splitste in drieën, Masja en Noëlle gingen de 70 route doen, Ruben en Robert lieten zich naar de achterhoede zakken en de snelle boys gingen gas geven. Rogier, Karel, Jan-Willem, Ronald, Ans, Karel en Davey gingen ervoor om de team eer te beschermen.

 

Uiteindelijk werd het nog flink nat en flink technisch maar is iedereen naar eigen tevredenheid gefinisht en zijn we in Bure in België.

 

Maandag 9 september.blijkbaar was dag 1 een opwarmertje…. Vanaf het begin tot het einde enorm lange klimmen beloond met mooie en evenzo lange afdalingen. Na 90 km arriveren we in La Roche en Ardennes.

 

Dinsdag 10 september, de koninginnerit. Dit is altijd een spannende, twee dagen fietsen in de benen en dan komt de zwaarste van alle routes. De avond van te voren tijdens de dag bespreking werd ook de route gepresenteerd. Door de routebouwer Rob Vermeer…een beruchte naam die bij oud heroes gemengde gevoelens teweeg brengt.

 

De route…Rob kent alles in de omgeving van Houffalize, de rottige dingen maar ook de mooie dingen. Die kwamen beide terug op de route. Spectaculaire vergezichten en ondoenbare klimmetjes, fantastische afdalingen die tegelijk ook te gevaarlijk waren. Kortom een heel zware route en dag.

 

Super leuk dat op checkpoint al onze begeleiders samen met Stan en Sanne ons stonden op te wachten. Deze dag bleven we op dezelfde camping dus ze hadden de handen vrij.

 

Het werd nog een zware dag maar ook vandaag is iedereen weer heelhuids aangekomen. Dat was helaas niet voor iedereen weggelegd. Bij andere teams waren er valpartijen, gekneusde ribben en gebroken sleutelbenen.

 

Woensdag 11 september: …lek..lek..lek..lek..lek en nog eens lek. Dag 4, de day after de koninginnerit….de fietsers lopen wat krampachtig door het kamp. Moeten we vandaag echt weer opstappen?

 

Pijnstiller erin, extra kont zalf en het moet maar weer. Nadeel van La Roche En Ardennes is dat je op een diep punt in een dal zit. Hier kan je alleen maar weg door flink te klimmen. En flink klimmen ging het worden. Koud van de camping meteen met een enorm percentage omhoog.

 

Kort gezegd was dit een dag met lange klimmen en schitterende afdalingen over gevarieerde ondergrond, prachtig! Maar dit moois werd ontsierd door lekke banden. De een na de andere band ging stuk. Dit leverde iedereen zoveel vertraging op dat het moraal zakte tot nulpunt.

 

En zo kwam iedereen veel later dan gepland over de finish. Tijd voor een biertje, een douche en een fijne massage.

 

Donderdag 12 september, we gaan naar Nederland! 6.00uur de wekker gaat, gegrom, gekreun en gemopper. Alles doet pijn en tot overmaat van ramp regent het. We slepen ons uit bed en gaan ontbijten. Dat is inmiddels ook geen feest meer. Tegen heug en meug prop je je noodzakelijke brandstof naar binnen en smeer je je pakketjes voor de checkpoints.

 

We gaan op pad. Sara en Rob zijn nu ook van de partij om de Three Days XC te rijden. Het begint direct technisch, een steile klim net een ondergrond van leisteen en wortels. Ai…een man voor ons maakt een inschattingsfout en glijdt vijf meter naar beneden. Hij komt gelukkig goed terecht. Door de regen is alles verraderlijk glad. Extra voorzichtig gaan we verder.

 

Tot cp1 is het nog typisch Ardennen, technische ondergrond en veel klimmen en dalen. Na cp wordt het meer overzichtelijk. We gaan richting het drielandenpunt. De Vaalsberg wordt op verschillende manieren beklommen voor we daar het cp bij het Drielandenpunt op mogen.

 

Een aantal teamgenoten weten er weer een lek rij festival van te maken. Nadat 5km voor de camping de laatste band is gewisseld komen ook zij over de finish om 17.30u in Valkenburg. Het is uiteindelijk schitterend weer geworden waardoor we ons avond eten buiten hebben gegeten.

 

Vrijdag 13 september. Dag zes is altijd een beetje een saaie. Je zit, na 5 dagen tracks in de Ardennen, weer in Nederland. Maar het is prachtig weer, vanavond is de feestavond en op cp worden de traditionele en zeer gewaardeerde cp1 hamburgers geserveerd. Genoeg redenen om er weer tegenaan te gaan. Iedereen is opgewekt want we zijn bijna thuis. De hamburgers op cp1 smaken heerlijk. Eigenlijk best raar om om 10.30u een vette bek te halen maar ach de hele week is een beetje raar. De route is voor de rest niet heel speciaal. Er wordt voor de zoveelste keer lek gereden en we blaffen door naar de finish.

 

Voor de laatste keer avondeten (lekkere spareribs) laatste keer avondbriefing en dan op naar de feestavond…..het was nog lang onrustig.

 

Zaterdag 14 september. De finish dag is altijd een ingewikkelde dag. Je moet enorm doorstampen om op tijd op het verzamelpunt te zijn. Naast de reguliere twee checkpoints hebben we op de laatste dag namelijk nog een cp3. Dit is het verzamelpunt waarvandaan we als grote groep richting de finish rijden. Daar moeten we ons voor 14.30 uur melden. En dan is 108 km behoorlijk doorfietsen. En dan te bedenken dat we de avond / nacht / ochtend ervoor nog flink hebben staan feesten……auw mijn hoofd.

 

Anyway…iedereen gaat van start en gaat vol gas naar de finish. De route is niet heel bijzonder, we moeten dwars door Roermond en daar word je niet echt blij van. Er heerst wel een prima uitgelaten sfeer op de checkpoints maar de nadruk ligt op doorrijden. De organisatie spoort iedereen aan snel het broodje door te slikken en op te stappen.

 

CP3…een enkeling rijdt per ongeluk voorbij en komt bij de finish erachter dat ze te ver zijn maar de meesten komen wel netjes aan bij dit sportpark. Heerlijk in het zonnetje worden er biertjes gedronken en een vette bek gehaald.

 

Nog zes km en we zijn er…..daar staan ze een grote groep mensen met spandoeken, podium, lawaai, de eerste waterlanders dienen zich aan. We zijn weer thuis! Er wordt geknuffeld met familie en vrienden er wordt afscheid genomen en met een stevige omhelzing aan elkaar beloofd dat we elkaar over een jaar weer zien!

 

HET WAS WEER PRACHTIG.

 

 

 

 

Stanmen bier actie ongekend succes!

• 10/02/2018
• by:  Robert 
• note:  0 Comments 

Vorig jaar ontstond het idee, bij Carel en Conny van Café de Vlaamsche Reus, om een bieractie te houden met als doel geld ophalen voor onderzoek naar de progressieve spierziekte Duchenne. Hierop zijn er twee bieren ontwikkeld, Stanmen Strong Tripel en Stanmen Blond, die bij veel Wageningse ondernemingen te verkrijgen was.

 

Maandag 5 februari was het zover, de onthulling van de opbrengst werd gedaan door wethouder Han ter Maat. Er was een gezellige avond georganiseerd door Café de Vlaamsche Reus met mede-initiatiefnemer Wilbert de Louw. Genodigden kregen de gelegenheid om het allerlaatste fust Stanmen Blond soldaat te maken. Op de bar stonden heerlijke hapjes, verzorgd en gesponsord door Toine Van der Zanden.

 

Rond 20.00 uur nam Carel Oomes het woord en vertelde hoe de acties voor Duchenne uit de hand waren gelopen. Wat begon met een spaarvarken op de bar, werd opgevolgd door een actie van Malheur, via het Stanmen Strong Tripel brouwen bij het Gulpener BrouwLokaal naar 2000 liter Stanmen Blond van de Scheldebrouwerij. Uiteindelijk is er in de afgelopen periode in en rondom Wageningen en zelfs in België, veel bier gedronken: 50 fusten Stanmen Blond, 1.350 flessen Stanmen blond en 750 flessen Stanmen Strong Tripel. Dit komt neer op 8.250 glazen bier.

 

De wethouder is als buurman van één van de Stanmen erg betrokken bij het doel en sprak de bezoekers nog even toe om vervolgens, door het draaien van flessen Stanmen Blond, het eindbedrag zichtbaar te maken. Bij elke fles kwam er een cijfer in beeld en groeide het bedrag en daarmee de spanning………..9.128,40 euro!!!!! Wat een schitterend bedrag is er opgehaald met deze actie.

 

Alle betrokkenen werden vervolgens bedankt en dat zijn er nogal wat: De Vlaamsche Reus, Wilbert de Louw, Woudenberg Groothandel, Wijnhandel Woudenberg, Heeren van de Wijn, Café Loburg, Café De Zaaier, Café Rad van Wageningen, DIELS restobar, Colors World Food, Robu

ust, Brownies&downieS Wageningen, Columbuskoffie, Heroes of Taste, KSV St. Franciscus Xaverius, De Bongerd (Wageningen), Catering Oriongebouw, CVV Redichem, WMHC, Heerlijk Hageland, Het Gemeentehuis, SNA Keiberg en alle mensen die de afgelopen periode hebben geholpen en, niet onbelangrijk, het bier hebben gedronken!